تشریفات دیپلماتیک از گذشته‌ای دور به ‌‌عنوان مولفه‌ای ضروری در ارتباطات بین‌المللی شناخته شده است. زمانی که نخستین سیاحان و بازرگانان اروپایی تصمیم به کشف جهان‌های نو در شرق و غرب عالم گرفتند و به‌دنبال تجارت و فتوحات جدید بودند، سریعا متوجه شدند در صورتی تلاش‌‌هایشان به بار می‌‌نشیند که خود را با فرهنگ‌‌های تازه کشف‌‌شده وفق دهند و آداب و رسوم آن‌ها را بیاموزند. به تدریج و با گذر زمان مشخص شد که علاوه بر توجه به حساسیت‌های میان فرهنگی، پیشبرد ارتباطات نیازمند انعقاد معاهدات، نظم و انظباط و حفظ تقدم و سلسه مراتب است. 
در ابتدا موقعیت نمایندگان کشورها در ارتباطات بین‌المللی براساس میزان قدرت و ثروت کشورهایی تعیین می‌شد که نمایندگی می‌کردند، اما امروزه ‌این موضوع در چارچوب قواعد و نُرم‌های بین‌المللی به‌خصوص با تدوین کنوانسیون‌های دیپلماتیک 1961 و کنسولی 1963 وین، نظام‌مند شده است. 
در حال حاضر، به‌‌رغم توسعه بی‌سابقه ارتباطات بین‌المللی به‌‌واسطه گسترش فناوری‌ها و شبکه‌های ارتباطی، اطلاعاتی و اجتماعی و تسهیل مسافرت‌های جهانی، نه تنها از اهمیت تشریفات در ارتباطات بین‌المللی کاسته نشده است، بلکه به نظر محققینی مانند ژان پائول ویجرز، مدیر موسسه تشریفات لاهه، تشریفات به اصل اساسی در موفقیت ارتباطات بین‌المللی تبدیل گردیده است. به نظر او، تشریفات ابزار ارتباطات معنی‌‌دار به منظور رسیدن به اهداف خاص است و روشی است که به‌‌واسطه آن دیپلماسی اجرا و هدایت می‌‌شود به نظر روزالی ریوت، نویسنده کتاب «تشریفات دیپلماتیک، آداب اجتماعی، دولتمداری و اعتماد»، تشریفات نقش مهمی در برقراری و حفظ ارتباطات، موفقیت مذاکرات بین‌المللی و کاهش تنش‌های سیاسی ایفا می‌کند.به نظر وی، تشریفات، نشانگر یک استاندارد قابل قبول در گفتمان دیپلماتیک و مذاکرات بین‌المللی است. به عبارت دیگر، برنامه و فرآیندی در رابطه با نحوه رفتار، گفتار و نوشتار در ارتباطات بین‌المللی است. به نظر ریوت، زبان و نحوه استفاده آن در اسناد بین‌المللی بخش مهمی از تشریفات است و نقش ظریف دیپلماسی، در نحوه کاربست زبان اهمیت پیدا می‌کند. 
علاوه بر این، در عصر اطلاعات و ارتباطات که شفافیت اهمیت زیادی در ارتباطات بین‌المللی پیدا کرده است، نحوه واکنش دولتمداران و دیپلمات‌ها به رویدادهای داخلی و بین‌المللی نسبت به گذشته، از اهمیت و سرعت بیشتری برخوردار شده است، چون هر نوع رفتار و گفتار آن‌ها توسط تک‌تک شهروندان زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد. بنابراین، نحوه واکنش یک دیپلمات یا سیاستمدار به یک بحران داخلی و بین‌المللی، نقش مهمی در نحوه برداشت دیگران از کشور و ملتی دارد که او آن‌ها را نمایندگی می‌کند، چون در دنیای ارتباطات، حتی حرکات بدن، یک ابزار قدرت هستند. به نظر خانم مارشال نویسنده‌ این کتاب، این‌ها اقدامات کوچکی هستند که می‌توانند باعث تغییرات و پیامدهای بزرگ شوند و متاسفانه در بسیاری از کشورها توجه بایسته به آن‌ها نمی‌شود، در حالی که ابزار اصلی دیپلماسی کارآمد می‌باشند. 
اما به‌‌رغم اهمیت تشریفات در جهان امروز، در ایران و حتی در وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، برداشت حداقلی و محدود از آن وجود دارد و بیشتر در پوشش لباس، برگزاری مراسم‌ها، ضیافت‌ها و غیره خلاصه شده است. در حالی که تشریفات شامل کلیه ارتباطات کلامی و غیرکلامی در ارتباطات بین‌المللی اعم دیپلماتیک، تجاری و میان فرهنگی می‌شود و طیف گسترده‌ای از تکنیک‌ها و ظرافت‌های کلامی و غیرکلامی را در برمی‌گیرد. 
از جمله دلایل انتخاب این کتاب «تشریفات دیپلماتیک در ارتباطات بین‌المللی» برای ترجمه، این است که خانم کاپریشیا پناویک مارشال مولف آن، به تشریفات دیپلماتیک به عنوان ابزار قدرت نرم در ارتباطات بین‌المللی و ابزار دیپلماسی کارآمد می‌نگرد.